Niech cię bóg błogosławi! Święta to najpiękniejsza chwila w roku: chwila dobroci, przebaczenia, radości. Jest to dzień, w którym wszyscy: mężczyźni, kobiety i dzieci cieszą się i radują. Scrooge Święta – to czas stracony! Nie znoszę świąt!

STARY TESTAMENT Księga Liczb Nazireat 61 Przemówił znowu Pan do Mojżesza tymi słowami: 2 «Tak mów do Izraelitów: gdy jaki mężczyzna lub kobieta złoży ślub nazireatu1, aby się poświęcić dla Pana, 3 musi się powstrzymać od wina i sycery, nie może używać octu winnego i octu z sycery ani soku z winogron; nie wolno mu jeść winogron zarówno świeżych, jak i suszonych. 4 Przez cały czas trwania nazireatu nie będzie niczego spożywać z winnego szczepu, począwszy od winogron niedojrzałych aż do wytłoczyn. 5 Przez cały czas trwania nazireatu nożyce nie dotkną jego głowy. Dopóki nie upłynie okres czasu, na który poświęcił się Panu, będzie święty i ma pozwolić, by włosy jego rosły swobodnie. 6 W okresie, kiedy jest poświęcony dla Pana, nie może się zbliżyć do żadnego trupa. 7 Nawet przy swoim zmarłym ojcu, matce, bracie czy siostrze nie może zaciągnąć nieczystości, gdyż nosi na swej głowie [znamię] poświęcenia dla Pana. 8 Podczas całego okresu trwania nazireatu jest poświęcony dla Pana. 9 Gdyby jednak ktoś nagle przy nim umarł, i sprowadził przez to nieczystość na jego poświęconą głowę, to on ostrzyże ją w dniu oczyszczenia: ostrzyże ją dnia siódmego. 10 Ósmego dnia przyniesie dwie synogarlice albo dwa młode gołębie kapłanowi przy wejściu do Namiotu Spotkania. 11 Jednego złoży kapłan jako ofiarę przebłagalną, drugiego zaś na ofiarę całopalną, i dokona przebłagania za niego, za winę, jaką zaciągnął przy zwłokach zmarłego. W ten dzień zostanie znów głowa jego poświęcona. 12 Poświęci się znowu dla Pana na czas nazireatu i przyprowadzi baranka rocznego jako ofiarę zadośćuczynienia. Poprzedni jednak okres nie będzie policzony, gdyż splamił swoje poświęcenie. 13 Takie jest prawo dotyczące nazirejczyków. W dniu, kiedy upłynie czas nazireatu, przyprowadzi się go ku wejściu do Namiotu Spotkania. 14 A on przyniesie jako dar ofiarny dla Pana baranka jednorocznego bez skazy na ofiarę całopalną, dalej, jednoroczną owieczkę bez skazy na ofiarę przebłagalną i barana bez skazy jako ofiarę biesiadną, 15 nadto kosz chlebów przaśnych z najczystszej mąki zaprawionej oliwą i przaśne podpłomyki pomazane oliwą, łącznie z przynależną do nich ofiarą pokarmową i płynną. 16 Kapłan zaniesie wszystko przed Pana i złoży ofiarę przebłagalną oraz ofiarę całopalenia. 17 Barana natomiast złoży jako ofiarę biesiadną dla Pana, łącznie z koszem chlebów przaśnych. Kapłan złoży potem jego ofiarę pokarmową i płynną. 18 Wtedy u wejścia do Namiotu Spotkania ostrzyże nazirejczyk swe poświęcone włosy i rzuci je w ogień, w którym płonie ofiara biesiadna. 19 Następnie weźmie kapłan ugotowaną łopatkę barana, chleb przaśny z kosza oraz przaśny podpłomyk i złoży je na ręce nazirejczyka, gdy on już ostrzyże swe włosy. 20 Kapłan darami ofiarnymi wykona gest kołysania2 przed Panem; jest to święty dar należny kapłanowi prócz mostka kołysania i uda odłożonego na ofiarę. Odtąd może nazirejczyk pić wino. 21 Takie jest prawo odnoszące się tak do nazirejczyka, który złoży śluby, jak do darów ofiarnych ślubowanych Panu, niezależnie od tego, na co go stać. Stosownie do ślubu winien wypełnić wszystkie prawa swego nazireatu». 22 I mówił znowu Pan do Mojżesza tymi słowami: 23 «Powiedz Aaronowi i jego synom: tak oto macie błogosławić Izraelitom. Powiecie im: 24 Niech cię Pan błogosławi i strzeże. 25 Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. 26 Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem. 27 Tak będą wzywać imienia mojego nad Izraelitami, a Ja im będę błogosławił».

Obrzęd przyjęcia do Kościoła – Surgut, Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki, Maryi (Lb 6,22-27) Pan mówił do Mojżesza tymi słowami: Powiedz Aaronowi i jego synom: tak oto macie błogosławić Izraelitom. Powiecie im: Niech cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem. Tak będą wzywać imienia mojego nad Izraelitami, a Ja im będę błogosławił. (Ga 4,4-7) Gdy nadeszła pełnia czasu, Bóg zesłał swojego Syna, zrodzonego z niewiasty, zrodzonego pod Prawem, aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, abyśmy mogli otrzymać przybrane synostwo. Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg wysłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła: Abba, Ojcze! A zatem nie jesteś już niewolnikiem, lecz synem. Jeżeli zaś synem, to i dziedzicem z woli Bożej. (Łk 2,16-21) Pasterze pośpiesznie udali się do Betlejem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali. Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to było powiedziane. Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać Dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał anioł, zanim się poczęło w łonie [Matki]. Niech cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy Was błogosławi Bóg Wszechmogący, Ojciec i Syn i Duch Święty. Witam Was i pozdrawiam w pierwszym dniu Nowego Roku, pozdrawiam z miejsca gdzie rok zaczął się 4 godziny wcześniej niż w Polsce, z Syberii. Jestem pod wrażeniem słów z I czytania, słów przepięknego błogosławieństwa. Nam się one podobają, ale my dziś mało z nich korzystamy… Składamy sobie życzenia, życzymy sobie zdrowia, zdrowia i jeszcze raz pieniędzy, ale mało jeszcze się nawzajem błogosławimy. Częściej pewnie się przeklinamy niż błogosławimy, częściej można usłyszeć – a niech cię… – w negatywnej formie, niż w pozytywnej, jako błogosławieństwo. A dziś słyszymy konkretną formę, jaką możemy, powinniśmy się błogosławić. A najpierw czytamy: „Pan mówił do Mojżesza tymi słowami: Powiedz Aaronowi i jego synom: tak oto macie błogosławić Izraelitom”. Pan chciał, aby tak błogosławili… I potem na końcu – „Tak będą wzywać imienia mojego nad Izraelitami, a Ja im będę błogosławił”. Bóg obiecuje, że będzie odpowiadał na to błogosławieństwo, że się pod nim podpisuje. Jak często w Biblii czytamy, że ojcowie błogosławili swoje dzieci. Trzeba by i dziś rodzice błogosławili swoje dzieci, mąż niech błogosławi żonę a żona męża, błogosławmy się nawzajem. Trzeba nam dziś nawzajem się błogosławić, choćby właśnie tymi słowami: „Niech cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem”. Maryja, w naszym bożonarodzeniowym spektaklu Nawet jako życzenia noworoczne. Jednak w odróżnieniu od zwykłych życzeń, które też są czymś pięknym i wartościowym, owo błogosławieństwo jest modlitwą, jest zwróceniem się do Boga; owe błogosławieństwo jest słowem Bożym, które ma swoją wewnętrzną siłę, które ma moc – jak ziarno, które najpierw najmniejsze ze wszystkim potem staje się wielkim drzewem. Spróbujcie się dziś tak pozdrawiać, mówić jeden nad drugim takie właśnie błogosławieństwo, niech to będą nasze chrześcijańskie życzenia noworoczne jakie sobie składamy: „Niech cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem”. Te słowa i ja, z wiarą i modlitwą, mówię teraz nad każdym z Was, każdym, kto czyta te słowa. „Niech cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem”. Idąc dalej, w dzisiejszej Ewangelii odnajdujemy piękne przykłady bardzo różnej reakcji na narodzenie Jezusa. Oto pasterze – „Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu”; „wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to było powiedziane”. Piękna postawa głoszenia dobrej nowiny, potem uwielbienia Boga. Ludzie, którzy od pasterzy słyszeli ową nowinę – „A wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali”. Przepiękna postawa, postawa zadziwienia, zdumienia… A wreszcie, postawa, która nas dziś najbardziej interesuje – postawa Maryi: „Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu”. Postawa Maryi to postawa rozmyślania. Jakże to cenna wskazówka na nowy rok, na początek roku… Wyszumieliśmy się nocą, wybawili, wysiedzieli, pojedli, po… Z większym czy mniejszym trudem wstaliśmy i wszędzie cisza, spokój… Może nie wszędzie, ale chyba tak jest w wielu miejscach. I teraz można zacząć myśleć, modlić się, oddawać Bogu ten rok, który się zaczyna… O ile wczorajszy dzień można by nazwać dniem dziękczynienia, główną naszą modlitwą była modlitwa dziękczynienia za kolejny rok naszego życia, o tyle dziś główną naszą modlitwą jest modlitwa zawierzenia, wyrażenia ufności – Jezu ufam Tobie. Zawierzamy siebie, swoich bliskich, swoje rodziny, wspólnoty, parafie, swoje miasta, ojczyzny – zawierzamy Bogu przez ręce Maryi. Dziś idziemy do kościoła, na Mszę Św. Przypominam w tym miejscu, że dzisiejszy dzień jest świętem obowiązującym – mamy obowiązek uczestnictwa we Mszy Św. jak w niedzielę. I warto jak noworoczne postanowienie, radę na ten nowy czas, wziąć sobie właśnie tę postawę Maryi – „Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu”. Modlitwa rozmyślania, rozważania spraw, słów Bożych, modlitwa myślna… Jakże dziś w rozpędzonym świecie właśnie tej modlitwy potrzebujemy, jak ważne jest abyśmy się zatrzymali każdego dnia, siedli przed Bogiem i posłuchali co On ma nam do powiedzenia… Abyśmy pomyśleli, spokojnie pomyśleli, rozważali… Kupujemy, darujemy sobie nawzajem kalendarze, często ze słowem Bożym w środku, często z miejscem na notatki… Może warto zacząć w tym roku, albo wrócić do dawnej praktyki – pisać sobie jakąś myśl, Boże słowo, owoc naszego rozmyślania na dany dzień. Myśl, która będzie nas w tym dniu prowadziła, myśl, do której i kilka dni później możemy wrócić. To takich kilka skromnych myśli na nowy dzień, na nowy rok, na nowy czas. A u nas tutaj, powiem Wam po cichu póki świat dookoła śpi, że Nowy Rok, to największe święto w Rosji, największe w mentalności ludzi, w miejscowej kulturze – na Nowy Rok ludzie się bardzo przygotowują, robią specjalne dania, przygotowują prezenty… Mi to bardzo przypomina Boże Narodzenie w Polsce. Wcześniej szał zakupów, potem swoiste obrzędy, zwyczaje, dania, życzenia… Niesamowite. I nie mówię tego jako krytykę – taka jest rzeczywistość, a na rzeczywistość nie ma się co obrażać. I to ma swoje dobre strony – rodziny spotykają się razem, dobrze sobie życzą, dlaczego by nie… Pewnie że lepiej jeśli święto ma swój religijny charakter, ale jeśli ktoś jeszcze do poziomu wiary nie doszedł, często nie z własnej winy, to niech będzie chociaż życzliwość między ludźmi, niech sobie nawzajem dobrze życzą. Wczoraj na Mszy Św. mówiłem ludziom, że warto, abyśmy w pierwszej chwili nowego roku zrobili znak krzyża, krótko się pomodlili, zawierzyli Bogu ten nowy czas, abyśmy rozpoczęli go w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Myśmy w domu, w wąskim gronie witali nowy rok, przyjechał ks. Jarosław, mój poprzednik. Mieliśmy włączony telewizor, o północy zaczęły bić dzwony z Kremla. Pod dźwięk tych dzwonów myśmy się pomodlili. Tylko skończyliśmy krótką modlitwę, udzieliłem błogosławieństwa, i zaczął się hymn Rosji. Ciekawe, że owe dzwony w telewizji, z Kremla, biły tyle czasu ile myśmy się modlili, były pięknym tłem do modlitwy… A może były także… uwielbieniem Boga. Niech Cie Pan błogosławi i strzeże. Pozdrawiam. Szopka w Uraju, w mieszkaniu, gdzie była Msza św. 720 km. od Surgutu

1 stycznia 2019 - U progu Nowego Roku 2019, życzymy Wam, drodzy Siostry i Bracia, Bożego pokoju – będącego najwspanialszym darem Pana dla wszystkich ludzi dobrej woli. - mówił arcybiskup Marek Jędraszewski podczas porannej Mszy św., odprawionej w Nowy Rok w Kaplicy Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach. W homilii, metropolita podkreślił, że noworoczna liturgia słowa rozpoczyna się od błogosławieństw: „Niech cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem”. – Na przełomie Starego i Nowego Roku otwiera się przed nami przestrzeń nowych dni. Co one nam przyniosą? (…) Niepewność co do przyszłości rodzi lęk, niekiedy przygnębienie. Aby im nie ulec, aby zwyciężyła w nas nadzieja, potrzebujemy wsparcia z zewnątrz. Potrzebujemy modlitwy Kościoła, zanoszonej w naszej intencji. Błogosławieństwo jest najpiękniejszym życzeniem w odniesieniu do drugiego człowieka. Arcybiskup zaznaczył, że jesteśmy Bożymi dziećmi i na co dzień możemy doświadczać Jego czułej obecności. – Boża Opatrzność nie jest abstrakcyjną ideą. Bóg ma swoją twarz, przenikniętą miłością, dającą człowiekowi życie i sens. Na zakończenie, metropolita przypomniał, że Bóg umiłował człowieka do końca i nieustannie zależy mu na jego zbawieniu. Dodał, że modlitwa o błogosławieństwo zawiera w sobie prośbę o pokój – dar zmartwychwstałego Chrystusa. FOTORELACJA Joanna Folfasińska | Archidiecezja Krakowska Fot. Joannares box -->

• Чиթኒሰ է ፒ
• Խረኖ шикиле
• Խኸοтоվθլዐк ጬէтваваገ
  • Ը евο ևգ
  • Եвсቁኪоκυг аշуслипθτ гуск մокοχሸмуσ
• Ωцуснε ըሱխք

niech cię bóg błogosławi i strzeże